In Holland staat een huis

Rustige stadsbeelden in een sterk grafisch handschrift, daarmee toont beeldend kunstenaar Wim van Willegen de karakteristieke plekjes van plaatsen als Hellevoetsluis, Brielle, Goedereede, Zaandam, Amsterdam en Rotterdam. Vereenvoudigde straatbeelden met een forse contour en verrassende kleurvlakken.

De zeefdrukken zien er verraderlijk simpel uit, maar zijn in werkelijkheid de optelsom van een groot aantal verschillende drukgangen, door de kunstenaar met zorg bij elkaar gezocht. Die werkwijze past helemaal in het oeuvre van de kunstenaar, want het blijft niet bij zeefdrukken alleen.

Wim is meer dan een optelsom van stadsbeelden. Tekenaar, zeefdrukker en maker van ruimtelijk werk. Ook zijn bladmotieven tekenen de man. Het zijn natuurlijke vormen, zeer herkenbaar uitgewerkt in grafiet op het platte vlak en ruimtelijk in staal en hout en brons.

En ik ken van hem een exploderende zaaddoos, een paddenstoel in pastel, messcherpe halmen, handlange bloemkelken van groot gewicht, kortom: de aardse flora van Wim van Willegen wordt tot in de nerf opgetekend. Stuifmeelkorrels zweven als blauwe ballonnen in een groene lucht en paddenstoelen blijken zachtgrijze kanonnen die sporen bulderen vanonder een zwartgerande hoed. Het is met deze oer-meercelligen zoals met de ranonkel van Jacques Hamelink: het bladgroen moet woekeren. Er moet gegroeid worden. Er is geen houden aan.

Eén element ontbreekt nooit en dat is de geduldige, niet-aflatende aandacht waarmee de kunstenaar zijn onderwerpen benadert.
Het is een levenshouding, nu ik er over nadenk.
Wim ís aandacht. Wim luistert, kijkt, en tast.
 En nee, zulke mensen zijn van zichzelf geen praters, maar makers van mooie oprechte dingen.

Tekst: Taco Meeuwsen